Þrívíddarprentaðir hlutir eru prentaðir með því að bræða hráefnið, þráð, í lögum og þannig byggja upp viðkomandi hlut lag fyrir lag.
Þegar þessi aðferð er notuð í prentun þá verða alltaf til staðar örsmáar rifur milli laga og eins er líka alltaf hægt að sjá lög og rendur ef vel er að gáð. Í frágangi er reynt að slípa það stærsta burtu en líklegt að það sjáist engu að síður.
Þessar örsmáu rifur skapa hins vegar vandamál fyrir hluti eins og glös eða bolla sem eiga að nýtast undir vökva eða önnur matvæli, þar sem það munu setjast agnir í rifurnar og þar sem safna bakteríum. Eftirvinnsla á þannig hlutum er því nauðsynleg en hvaða eftirvinnsla er valin fer eftir eðli hlutanna. Glös og könnur eru húðaðar með þunnu, matvælavænu tveggja þátta efni sem lokar þessum rifum en aðrir hlutir eru húðaðir með matvælavænum grunni sem lokar nánast öllum sprungum.
Þessi aðferð við þrívíddarprentun hefur líka veruleg áhrif á styrkleika hluta og skiptir þar mestu máli hvernig hlutirinn snýr þegar hann er prentaður. Tökum sem dæmi sívalning eða súlu. Ef súlan er prentuð lóðrétt þá nást bestu gæði í prentuninni en það er á kostnað styrksins, þar sem það væri frekar auðvelt að brjóta hana með því að taka á henni. Ef súlan er prentuð lárétt þá verður styrkur hennar aukinn verulega en aðeins á kostnað gæða, sérstaklega á neðri hlutanum.
Þegar um flókið form á hlut er að ræða, þá liggur það í hlutarins eðli að sumir staðir hafa minni styrk en aðrir og sumir hafa meiri gæði en aðrir. Allt er þetta spurning um jafnvægi sem reynt er að finna við prentun á hverjum hlut og svo bætist við eftirvinnsla þar sem reynt er að pússa burtu áberandi hnökra.
Hvaða efni er valið til prentunar skiptir miklu máli fyrir suma hluti og ætlað notagildi þeirra. Sum efni þola hnjask meir en önnur. Sum þola meiri eða minni hita. Sum eru í boði í fleiri litum. Sjá
Efni og litir